Op een rustige namiddag lag lapjespoes Miepie lekker te soezen op een kleurrijke lapjesdeken die over de bank lag. De deken was een schat van verschillende stoffen en kleuren, net als Miepie zelf, en het was haar favoriete plekje in het huis.
Terwijl de zon door het raam naar binnen scheen, rolde Miepie zich tevreden op, haar ogen half dicht. Ze droomde van avonturen in de tuin, van het achtervolgen van flonkerende vlinders en het verkennen van de geheime hoekjes tussen de bloemen.
Plotseling werd haar dromen verstoord door een zacht gerinkel. Nieuwsgierig opende Miepie haar ogen en keek om zich heen. Het geluid kwam van de keukendeur. Daar stond haar baasje, met een tas vol lekkernijen en een grote glimlach.
“Hallo, Miepie! Kijk wat ik voor je heb!” zei haar baasje terwijl ze een paar kleurrijke speeltjes uit de tas haalde. Miepie sprong meteen van de deken, haar staart omhoog en haar ogen glanzend van enthousiasme.
Het eerste speeltje was een knuffelige muis met een lange staart. Miepie kon de verleiding niet weerstaan en begon met de muis te spelen. Ze gaf een sprongetje en vatte de muis in haar pootjes, terwijl ze over de lapjesdeken heen dartelde. De deken, met zijn vele kleuren, maakte haar sprongetjes nog speelser.
Na een tijdje, moe maar tevreden, plofte Miepie weer op de deken. Haar baasje ging naast haar zitten en aaide haar zachtjes. “Je bent echt een geweldige poes, Miepie,” zei ze met een glimlach.
Miepie knipperde met haar ogen en spinde van blijdschap. Ze voelde zich geliefd en veilig op haar lapjesdeken. Terwijl de zon langzaam onderging, nestelde ze zich dichter tegen haar baasje aan, de deken warm en knus om haar heen.