In het kleine flatje op de tiende verdieping, waar stilte vaak een ondraaglijke metgezel was, gebeurde iets bijzonders. Het verhaal van Henk, een oude man zonder richting, kreeg onverwacht een wending die zelfs hij niet had zien aankomen.
Henk had de afgelopen weken gevoeld alsof hij ronddwaalde in een mist. De dood van zijn vrouw had zijn wereld onherkenbaar gemaakt. Elke dag voelde als een gevecht om simpelweg op te staan, om iets te doen, al was het maar boodschappen halen. Die bewuste dag, met een sneeuwstorm die de straten in een witte chaos veranderde, sleepte Henk zich naar de supermarkt. Zijn tas vulde zich met de gebruikelijke dingen: brood, melk, kaas. Functionele aankopen, zoals zijn leven nu leek: functioneel en verder niets.
Toen hij thuiskwam, zette hij de tas achteloos op tafel en genoot eerst van een kop thee en een boterham. Terwijl hij daarna de boodschappen opruimde, viel zijn oog op een zakje dat hij zich niet kon herinneren te hebben gekocht. Zijn eerste gedachte was om het weg te gooien. “Het zal wel een fout zijn,” bromde hij tegen zichzelf. Maar toen hij het oppakte, voelde hij iets. Nieuwsgierig haalde hij het open en zag tot zijn verbazing een tarotdeck.
De kaarten waren prachtig. Elke kaart leek een verhaal te vertellen, alsof ze een boodschap voor hem verborgen hielden. In zijn eenzame leven was het alsof er een sprankeling door hem heen ging. Voor het eerst in tijden voelde Henk iets van opwinding. Hij zette zijn laptop aan en begon te zoeken naar informatie. Zo belandde hij op een website: www.tarothuis.nl. De wereld van de tarot ging voor hem open, en zonder veel aarzeling schafte hij een cursus aan.
Met een gretigheid die hij niet meer had gevoeld sinds zijn vrouw nog leefde, verdiepte hij zich in de kaarten. Hij leerde de betekenissen van de afbeeldingen en trok voor het eerst een kaart. Het was De Dood. Eerst schrok hij, maar toen hij de uitleg las, begreep hij dat deze kaart niet letterlijk over de dood ging. Het ging over verandering, over een einde dat een nieuw begin mogelijk maakte. Henk dacht aan zijn verlies, zijn nieuwe leven alleen, en hij voelde een diepe herkenning.
De tweede kaart die hij trok, Munten Vier, weerspiegelde zijn verkramping, zijn angst om iets los te laten. Dit was Henk ten voeten uit: een man die zich aan het oude vastklampte, uit angst voor het onbekende. Maar de kaarten brachten hem ook hoop en inzicht. Ze wezen hem op mogelijkheden, op groei.
De dagen daarna bracht Henk bijna onafgebroken door achter zijn laptop. De tarotkaarten werden zijn wereld. Hij trok kaarten, bestudeerde betekenissen, en vond steeds meer herkenning in zijn eigen situatie. Hij ontdekte dat hij niet alleen een nieuwe hobby had gevonden, maar ook een nieuw perspectief op het leven. De kaarten waren geen magie, maar een spiegel waarin hij zichzelf zag. En dat veranderde alles.
Na een paar dagen besefte Henk dat hij weer naar de supermarkt moest. Hij had zijn koelkast verwaarloosd terwijl hij zich had ondergedompeld in de tarot. Maar deze keer voelde de wandeling anders. Het zware gevoel waarmee hij eerder de supermarkt in liep, leek verdwenen. Hij voelde zich lichter, bijna blij. In de winkel kocht hij niet alleen het hoognodige, maar trakteerde zichzelf ook op wat lekkers. Voor het eerst in tijden voelde hij dat hij het waard was.
Thuis, met een zak vol boodschappen en een hart dat iets lichter aanvoelde, zette Henk weer thee en pakte zijn kaarten erbij. De inzichten bleven komen. Hij ontdekte een andere website, www.geenzinin.nl, een naam die hem meteen aan het lachen maakte. De site stond vol inspirerende en persoonlijke verhalen, en zelfs wat tarotgerelateerde onderwerpen. Het was alsof het universum hem steeds meer aanwijzingen gaf dat hij op de goede weg zat.
Henk begon zich steeds meer verbonden te voelen met zichzelf en met de wereld om hem heen. Hij realiseerde zich dat hij weer aan het stuur zat, zoals het Rad van Fortuin hem had laten zien. Hij had nog verdriet, maar hij begreep nu dat hij de kracht had om zijn leven te sturen. De tarot was een onverwachte gids geworden, een nieuwe vriend in een stille flat.
Terwijl Henk die avond naar de kaarten op tafel keek, dacht hij aan het mysterieuze zakje dat hem op dit pad had gebracht. Wie had het daar neergelegd? Hoe was het in zijn boodschappentas beland? Het bleef een raadsel, maar misschien was dat niet het belangrijkste. Wat telde, was wat het hem had gebracht: een sprankje hoop, een vleugje vreugde, en een nieuwe weg om te bewandelen.
Misschien zou hij het antwoord nooit weten. Maar misschien, dacht Henk, was dat een verhaal voor een andere keer.