Zat met iemand aan de mobiel, ik zeg, ow de lantaarns zijn aan, zal even een foto maken.
Jippie ons 1 jarig poezen meisje liep nog buiten, en het was al 10 uur geweest.
En uit gewoonte of ik vond het nodig riep ik JIPPIE, en hoorde een “mauw!”.
Maar ik zag niets, nog een keer roepen, en weer een “mauw!”.
Ik zeg tegen de gene aan de mobiel ik hang op en ga even actie onder nemen.
Ik loop naar beneden en zeg terwijl ik in de gang loop, “Arjen er is iets met Jippie, lijkt of ze vast zit of zo?”.
Je leert natuurlijk elk miauwtje kennen en wat ze betekenen.
Wij de oprit af en ik roepen, lag ze naast de oprit, (dit was echt niet leuk), steunend op de voorpoten en de achter lichaampje hing er achter en lag plat op de grond met uitgestrekte pootjes. Net een zeemeermin houding.
Het was in ieder geval goed mis.
Meteen de dierenarts, gebeld en we konden er meteen heen.
Bleek dat ze aangereden was, en via de röntgen bleek haar rug te zijn gebroken, dus haar hele achterkantje voelde ze niet meer. Heel treurig, maar zo nuchter als we zijn, was de vraag, wat nu, herstellen of inslapen? Herstellen kon niet meer, ruggetje was letterlijk en figuurlijk door midden gebroken.
Dus we hebben haar rustig en met veel aandacht laten inslapen en met het inslapen de vitale prik, en een tweede erover heen. Want ze wilde niet gaan en 1 minuut over 12 middernacht op 13 september vrijdag heeft haar zieltje het lichaampje verlaten. 
Foto die ik nam van de lantaarns en om Jippie riep!
Hier de röntgen foto waar je duidelijk ziet dat het ruggetje gebroken is.
Ze was ook helemaal in schok en gelukkig konden we haar rustig houden en troosten.
Ze was er ook helemaal bij, maar snapte er niets van, en dat raakt mij dan weer, de onschuld van zo’n beestje.
Maar zoals je ziet is ze onder het friemelen en lieve woordjes tegen haar sprekend in slaap gevallen, en heeft er verder niets van gemerkt. Dag lieve Jippie!