Kees zat op een oude, versleten bank in zijn kleine appartement, met een mok thee die inmiddels koud was geworden. De kerstboom in de hoek van de kamer was een beetje schamel. Er hingen maar drie kerstballen in, en de lichtjes flikkerden onregelmatig, alsof zelfs zij twijfelden of het de moeite waard was om te branden.
Het was een zwaar jaar geweest voor Kees. Zijn ouders waren begin dit jaar omgekomen bij een tragisch auto-ongeluk, en dat verlies voelde nog steeds alsof er een gat in zijn hart zat. Alsof dat niet genoeg was, verloor hij ook nog zijn baan in de supermarkt. Zijn baas had iets gemompeld over “te langzaam met vakken vullen,” maar Kees had het nooit helemaal begrepen. Sindsdien was hij werkloos, en het leek alsof niemand hem wilde aannemen.
Met kerst voelde Kees zich altijd extra eenzaam. Vroeger vierde hij het samen met zijn ouders: lekker eten, cadeautjes en een warm huis vol gezelligheid. Nu zat hij alleen, zonder hoop of richting, en hij vroeg zich af of het ooit nog beter zou worden.
Een Verrassing Onder de Boom
Toen hij die avond naar bed wilde gaan, viel zijn blik op de kerstboom. Daar, onder de boom, lag iets dat er eerder niet had gelegen: een klein, netjes ingepakt cadeau met een rood lint eromheen. Kees fronste. Hij woonde alleen, en er kwam nooit iemand langs. Hij pakte het cadeautje voorzichtig op en draaide het om in zijn handen. Er stond niets op geschreven, geen naam, geen kaartje.
Met trillende vingers maakte hij het lint los en scheurde het papier open. Binnenin vond hij een doosje met daarop de woorden: “Tarotkaartenset – Vind je pad en verlicht je geest.”
Kees wist niet wat hij moest denken. “Tarotkaarten? Wat moet ik hiermee?” mompelde hij. Hij had er wel eens van gehoord, maar nooit echt begrepen wat het precies was. Toch voelde hij zich vreemd aangetrokken tot het deck. Het voelde… warm, alsof het speciaal voor hem bedoeld was.
Een Stem in de Nacht
Die nacht sliep Kees onrustig. Hij droomde dat hij in een groot, donker bos stond. Hij was verdwaald en voelde zich bang en verloren. Plotseling verscheen er een oude man met een lange witte baard en een rode jas. De man glimlachte naar Kees en zei: “Ik weet dat je niet in mij gelooft, Kees, maar soms moet je gewoon een beetje magie toelaten in je leven.”
“De kerstman?” stamelde Kees.
De oude man knikte. “Ik weet dat je het moeilijk hebt, jongen. Maar dit deck zal je helpen. Het zal je geen antwoorden geven, maar het zal je wel helpen om de vragen te begrijpen.”
Voordat Kees iets kon zeggen, verdween de man in een wolk van sneeuwvlokken.
De Eerste Legging
De volgende ochtend werd Kees wakker met het tarotdeck nog steeds in zijn handen. Was het echt gebeurd, of was het allemaal een droom? Hij wist het niet zeker, maar iets in hem vertelde dat hij het moest proberen. Hij zette een kopje thee en schoof aan tafel met de kaarten.
In het boekje dat erbij zat, stond beschreven hoe je een eenvoudige “drieluiklegging” kon doen: verleden, heden en toekomst. Kees schudde de kaarten, trok diep adem en legde drie kaarten voor zich neer.
Verleden: De kaart van de Toren. Het boekje legde uit dat dit stond voor plotselinge veranderingen en chaos. Kees voelde een brok in zijn keel. Dat beschreef precies het afgelopen jaar: het verlies van zijn ouders en zijn baan.
Heden: De kaart van de Kluizenaar. Dit stond voor een periode van reflectie, van tijd nemen om jezelf te begrijpen. “Dat ben ik,” dacht Kees. Hij voelde zich zo alleen, maar misschien moest hij deze tijd gebruiken om na te denken over wat hij écht wilde.
Toekomst: De kaart van de Ster. Het boekje noemde dit een kaart van hoop, inspiratie en een nieuwe start. Kees voelde een tinteling in zijn borst. Hoop… Dat was iets wat hij lang niet had gevoeld.
Een Nieuw Begin
De dagen die volgden, gebruikte Kees het tarotdeck elke ochtend. Het werd een ritueel. Niet omdat de kaarten zijn toekomst voorspelden, maar omdat ze hem hielpen zijn gedachten en gevoelens te ordenen. Hij begon patronen te zien, begon zijn eigen gedrag en keuzes beter te begrijpen.
En langzaam maar zeker gebeurde er iets bijzonders. Hij schreef zich in voor een cursus basisvaardigheden en vond uiteindelijk een parttime baan bij een buurtsupermarkt. Het was geen grootse carrière, maar het gaf hem structuur en contact met mensen. Hij maakte zelfs een paar nieuwe vrienden.
Kees begon ook brieven te schrijven aan zijn ouders. Hij wist dat ze die nooit zouden lezen, maar het hielp hem om zijn verdriet een plek te geven. Hij voelde zich minder verloren, minder zwaar. Alsof de Kerstman hem, op zijn eigen magische manier, een duwtje in de goede richting had gegeven.
Het Geloof in Magie
Een jaar later, op kerstavond, zat Kees opnieuw voor zijn kerstboom. Deze keer was de boom vol versierd, met glanzende ballen en warme lichtjes. Hij keek naar het tarotdeck dat naast hem op tafel lag en glimlachte. Het had hem geholpen om de hoop te vinden die hij kwijt was.
“Misschien bestaat de Kerstman toch,” zei hij zachtjes tegen zichzelf. “Of misschien is het gewoon de magie van geloven.”
Wat het ook was, Kees wist één ding zeker: hij was niet meer verloren. En dat was het grootste cadeau van allemaal.